Fire the Fear

B038/Eckce/Corona dated at Tadepalligudem the 29.06.T22

సరిగ్గా ఏడాది కింద ఈ రోజు నాకు corona వచ్చింది. Test చేయించా కాబట్టి positive వచ్చింది లేదంటే అందరితో పాటే Kerchief తో ముక్కు తుడుసుకుని పని చేసుకునేవాడిని అనేది నా feeling. నేను test చేయించిన రోజు అసలు నాకు positive రాదు రా అని నేను, వస్తుంది wait చెయ్యరా అని నా friend ఒక పెద్ద పందెం కూడా వేసుకున్నాం. Ofcourse ఆ పందెం ఒక imaginary thing కాబట్టి సరిపోయింది. నేను ఓడిపోయాను.

అసలు corona అంటే భయమే లేదు అనుకున్న నాకు భయం పుట్టిన రోజు నన్ను భయపెట్టిన రోజు అది. సాయంత్రం phone switch off చేసి నిద్రపోయి లేచేసరికి నేను miss అయిన ఎన్నో calls. వాటితో పాటు

COVID-19 Sample Result

Patient Name

Age and Gender

Address

Contact

details మరియు

Sample Result-POSITIVE అనే SMS కూడా రావటం చూసి shock అయ్యాను. ఒకవేళ నాకు corona వస్తే నేనే status పెట్టుకుంటా అనుకునే స్థితి నుంచి నాకు corona వచ్చేసింది అనే పరిస్థితి వచ్చేసినప్పుడు నేను భయపడ్డాను. ఎవరికీ తెలియకూడదు అని భావించాను. నేను మాట్లాడే మాటల్లో కూడా భయాన్ని కనిపెట్టారు కొందరు. నేను భయపడింది రోగానికి అనారోగ్యానికి కాదు గానీ వైద్యం చేతకాని ఆరోగ్యవంతులు ఇవ్వబోయే సలహాలకి చూపించే సానుభూతికి. అయినా తెలియకుండా ఉండదు కాబట్టి ఆ పరిస్థితుల్ని అలాగే అనుభవించాను. నా అదృష్టం అప్పుడు నాతో నా భార్యా పిల్లలు లేరు. నా దురదృష్టం అప్పుడు నాకు మరెవరూ కూడా లేరు. అలాంటప్పుడు నా దగ్గరకి భయం లేకుండా వచ్చింది ఇద్దరే. అందులో ఒకడికి corona తర్వాత రోజే వచ్చేసింది. మరొకడు మాత్రం వారం రోజుల తర్వాత వచ్చి నాతో కాసేపు గడిపి ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళాడు. అతను నాకు చెప్పిన ధైర్యం కంటే కూడా నా దగ్గరకు వచ్చిన అతని ధైర్యం నన్ను ఆకట్టుకుంది. నాకు ఒక oximeter కూడా ఇచ్చాడు. 

విచిత్రం ఏంటి ఏంటి అంటే వాళ్ళు ఇద్దరూ అన్నదమ్ములు. ఇది పక్కన పెడితే ప్రతి రోజూ నాకు phone చేసి నా బాగోగులు తెలుసుకుని నాకు practical గా జరిగేవి జరగబోయేవి వివరంగా చెప్పి నన్ను సిద్దం చేసిన నా స్నేహితుడు: వాడే నాకు positive వస్తుంది అని bet వేసిన వాడు. ప్రతిరోజూ doctor phone చేసి పలకరించడం బాగా అనిపించేది.

నాకు రెండో రోజే బిర్యానీ కూడా చేదుగా అనిపించింది. నాలుక స్పర్శ కోల్పోయింది. నాకు సాయం చేసే ఒకరిద్దరే మళ్ళీ మళ్ళీ అడిగితే కానీ ముందుకు రాకపోవటం, ఆ మొహమాటం తో వేరే వాళ్ళని సాయం అడగలేకపోవటం నన్ను ఒంటరి వాడిని చేశాయి. కావాల్సింది తినలేక చాలా ఇబ్బంది పడ్డాను. నాకైతే బయటకు వెళ్ళాలి అనిపించినా భయపడే వాడిని. రోజు రోజుకు వ్యాధి తీవ్రత పెరిగినట్టు అనిపించి పగలేదో రాత్రేదో కూడా తెలియకుండా గడిపాను. Ascoril అనే దగ్గు అరుకు తాగి సరుకు తాగిన వాడిలా నిద్ర పోయే వాడిని. ఇప్పటికీ ఆ corona మందులు almirah లో కనిపిస్తూ ఉంటాయ్. 

ఒకరోజు నేను వాడే మందులు మంచివి కాదు అని doctor వేరేవి రాస్తే అవి తెమ్మని ఒకతనికి ఈ రోజు సాయంత్రం చెప్తే ఎల్లుండి ఉదయం తెలిసిన druggist కి నేనే ఫోన్ చేసి order చెప్పి నేనే వర్షంలో తడిసి వెళ్లి తెచ్చుకుని ఇంటికి వచ్చి phone pe చేయాల్సి వచ్చేలా చేశాడు. ఆ రోజు వర్షం లో ఇంటికి వస్తూ దారిలో tiffin కొనుక్కుని phone pe చేస్తే name ఏమని వస్తుంది అన్నాడు. నేను నా పేరు చెప్పా. చాలా confident గా అది కాదు, wrong అన్నాడు. అదేంటి నా పేరు wrong అంటున్నాడు అనుకున్నా. Phone pe చేసినపుడు అతని పేరు ఏం వచ్చింది అని అడిగాడు అని తర్వాత అర్థం అయింది. 

Thermometer తీసుకుని రమ్మని చెప్తే ఒకతను online లో order చేశాడు. అది మూడు రోజుల తర్వాత వచ్చింది. అది కూడా సరిగా పని చెయ్యలేదు. 

ఏదైనా కావాలి అన్నా ఎవరో ఒకర్ని అడిగి చేయించుకునే పరిస్థితికి రావటం నన్ను కృంగదీసింది. దానికి తోడు నా వెనక మాట్లాడిన కొన్ని మాటలు నాకు తెలిసి నన్ను తీవ్ర మనస్తాపానికి గురి చేశాయి. 

మనం పోరాడాల్సింది వ్యాధితో రోగితో కాదు అనే hello tune కి పరమార్థం అప్పుడే తెలిసింది. ఒకసారి కాదు లేదు అనిపించుకున్న చోట నా ఆత్మాహాన్ని దాటుకుని మళ్ళీ అడగాలంటే అది చాలా పెద్ద లేదా ముఖ్యమైన విషయం అయ్యుండాలి. 

ఈ అనుభవాలన్నీ బాధతో ఆ రోజుల్లోనే blog లో రాసేద్దాం అనిపించింది. కానీ దానికి కూడా భయపడ్డాను. ఎందుకంటే నాకున్న వ్యాధి వల్ల నా దగ్గరకు రావటానికి వాళ్ళు భయపడ్డారు ఏమో అని నేను అర్థం చేసుకున్నాను.

నన్ను నేనే నియంత్రించుకుని పదిహేను రోజులు ఒంటరిగానే గడిపాను. రోజూ phone చేసి ఇంటికి వచ్చేయ్యమని అడిగిన మా daddy అందరి కంటే గొప్పగా కనిపించారు నాకు. కానీ ఈ ఆరోగ్య కార్యకర్తలు చేసే పని తక్కువ హడావిడి ఎక్కువ. ఒక్కరోజు కూడా నాకు ఏమైనా సహాయం కావాలా అని help offer చెయ్యలేదు కానీ, ఇల్లు కదలద్దు అని orders వేసేవారు. మా పక్కింటి వాళ్ళు అయితే చెప్పక్కర్లేదు. 

ఈ రోజు నా corona positive report status లో పెడితే చాలా మంది కంగారు పడి జాగ్రత్తలు చెప్పేశారు. ఒకే ఒక sir అయితే ఫోన్ కూడా చేశారు. Thanks to him. Report లో ఎక్కడా నా పేరు లేదు. Date కూడా 28.06.2021 అని ఉంది. అయినా POSITIVE అని నా status lo చూసి నాకోసం కంగారు పడిన వాళ్ళ అందరికీ 🙏. ఇది పాతది కాబట్టి అంత ఉత్సాహంగా share చేసాను కానీ నేను అప్పుడు మాత్రం ఎవరికీ తెలియకూడదు అనుకుని భయపడ్డానికి కారణం ఈ రోజే చూసా. నిజం కాని దానికి వచ్చిన reactions నిజానికి వస్తే ఆ reflection వేరే గా ఉంటుంది. ఆ corona దెబ్బకి ఇప్పటికీ నేను vaccine వేయించుకోలేదు.

కాలం గాయాన్ని మానుస్తుంది. అవసరం అయితే మాడ్చేస్తుంది. ఈ జ్ఞానోదయం 2009 లోనే నాకు కలిగించాడు నా స్నేహితుడు విజ్ఞాన్ కుమార్. కాలమే అన్నిటికీ సమాధానం చెప్తుంది wait చెయ్ అన్నాడు. కాలం సమాధానం చెప్పదు కానీ, సమాధానం కోసం వెతక్కుండా ఆపుతుంది. ఈ లోపు దాని తీవ్రత తగ్గిపోతుంది. For example నేను B.Tech చదివేటప్పుడు ప్రతి semister మా అమ్మ percentage అడిగేది. ఒక semister లో నాకు 58% వచ్చింది కానీ నేను 68% అని నీరసం గా చెప్పా. కానీ final year అయిపోగానే overal percentage ఎక్కువగానే రావటంతో అప్పుడు నిజం చెప్పేశా అప్పుడు వచ్చింది 68 కాదు 58 మాత్రమే అని. మా అమ్మ నన్ను ఏమీ అనలేదు. దానికి కారణం ఏమీ అనలేక కాదు. ఏం అన్నా అప్పుడు ఉపయోగం లేదు కాబట్టి. అప్పుడు ఉన్న తీవ్రత ఇప్పుడు లేదు కాబట్టి. ఇదే మరి కాలమే సమాధానం చెప్పటం అంటే. ఇలాంటి examples చాలానే ఉన్నాయి లే. 

ఈ రోజు ఈ corona విషయాలు రాయటానికి చాలా కారణాలు ఉన్నాయి: నాకు కూడా corona వచ్చి నా covirginity ని పోగొట్టింది అనే విషయాన్ని తెలియని వాళ్ళకి తెలియచేయటం. Corona వచ్చి ఏడాది అయింది అని జ్ఞాపకం చేసుకోవటం. ఇపుడు corona లేదు అని సంతోషించటం. నాకు కలిగిన అనుభవాల తీవ్రత ఇప్పుడు తగ్గిపోవటం (అందుకే చాలా విషయాలు గుర్తు లేవు) and finally blog రాసి చాలా రోజులు అయిపోవటం.

-Eckce