Tiranga

B039/Eckce/Flag dated at Tadepalligudem the 15.08.T22

ఒక మనిషిని అతిగా బలహీనం చేసేది అతని మానసిక భావోద్రేకం. దాని మీదే ఎన్నో సామ్రాజ్యాలు, సంస్థలు నిర్మించబడ్డాయి. శిధిలమైన చరిత్రలు పునరుద్ధరించబడ్డాయి. మనిషిని వెంటాడే ఏ భావోద్రేకపు తాలూక అనుభవమైనా (emotion) అయితే అతనిని గొప్ప వాడిని చేస్తుంది లేదా నాశనం చేస్తుంది. దాన్ని hold చేసే అతని సామర్థ్యమే నిర్ణయిస్తుంది అతని emotion యొక్క result ని.

ప్రతీ ఒక్కరికీ ఒక trigger point ఉంటుంది. ఎవరిని ఎక్కడ నొక్కితే పని జరుగుతుందో తెలిసిన వాడే రాజ్యం ఏలుతాడు అని అంటారు కదా. పొగడ్తలకు పడే వాడిని పొగడాలని, ఆశ ఉన్నవాడికి కానుకలు ఇవ్వాలని, ఏమిచ్చినా మార్చలేని వారిని ఏమార్చాలని అంటారు.

ఇక విషయానికి వస్తే 

https://www.blogger.com/u/3/blog/post/edit/5035200499168141598/5743752678499140669

ఇది నేను రాసిన మొదటి blog. నా చిన్నప్పుడు నేను ఉత్సాహంతో నా ఇంటిపై ఎగరేసిన నా జెండా కథ. ఈ రోజు దేశం అంతటా ప్రతి ఇంటిపైనా ఎగరాలి జాతీయ జెండా అంటున్నారు. జెండా కి సంబంధించిన study Vexillology చదివితే దాని యొక్క చరిత్ర, ఉనికి, విస్తరణ అన్ని తెలుస్తాయి. జెండా ను యుద్దాలు మొదలుకొని, ఒకరి పరాక్రమ స్వభావాన్ని చూపించటం, విజయనినాదం గా జయభేరి మోగిస్తు ఎగరేసే పతాకంగా ఉపయోగించేవారు. కానీ మనకి తెలిసింది జాతీయ జెండా, ప్రాంతీయ పార్టీ జెండాలు. 

జాతీయ జెండా ను దేశ స్వాతంత్ర్య కాంక్షకి మరియు జాతి సార్వభౌమత్వానికి ప్రత్యేక ప్రతీకగా రూపొందించారు. దానికి అరుదైన ప్రత్యేకత ఇచ్చి గౌరవించారు. ఒక గుడ్డ ముక్క కి ఇంత విలువ ఇవ్వటంలో జనం అపార్థం చేసుకునే విషాదమైన విషయం ఏమిటి అంటే జెండా ను గౌరవిస్తే చాలు దేశభక్తి ఉన్నట్టే అని భావించటం. ఇక్కడ అందరికీ తెలియాల్సిన విషయం ఏంటి అంటే జెండా లో దేశాన్ని చూడాలి. దేశమును ప్రేమించాలి. దానికి ప్రతీకగా ఉన్న జెండాను గౌరవించాలి. Flag Code ను ఎలా పాటిస్తున్నామో అలాగే Fundamental Duties నీ పాటించాలి. చిహ్నాన్ని గౌరవించండి అని ఆదేశించారంటే దానికి గూడార్థం వ్యవస్థను రక్షించమని. ఆ చిహ్నం కోసం అస్తవ్యస్తం చెయ్యమని కాదు. దేశమును ప్రేమించమన్న ఆయనే దేశమంటే మనుషులు అన్నారు. మనిషిని ప్రేమించమని దానికి ప్రతీకగా ఒక చిహ్నాన్ని రూపొందిస్తే దానికోసం మనిషితో గొడవ పడటం దేశభక్తి అవ్వదుగా. 

నాకు చిన్నప్పటి నుంచీ ఒక పెద్ద doubt. సినిమాల్లో కూడా చూశాను. ప్రాంతాన్ని కాకుండా దేశాన్ని ఎక్కువగా చేసి చూపిస్తారు. అవే సినిమాలు hit అవుతాయి. అందరూ నేను ఫలానా రాష్ట్రం నుంచి వచ్చాను అని చెప్తే ఒక అమ్మాయి నాది ఇండియా అంటుంది. సౌత్ ఇండియా నార్త్ ఇండియా ఈస్ట్ ఇండియా ఇన్ని ఇండియాలు లేవు రా ఒక్కటే ఇండియా అంటారు. హాళ్ళలో వాటికే పైనుంచి చప్పట్లు కింద నుంచి ఈలలు పడతాయి, ముందు నుంచి చొక్కాలు, కాగితపు ముక్కలు ఎగురుతాయి. ఇక్కడ సామాన్య మనిషినీ బలహీనం చేసి అతని మీద బలంగా వేసిన ముద్రే దేశభక్తి. Patriotism is an emotion. అది ఒకరు trigger చెయ్యగానే bullet లా దూసుకెళ్లే బలమైన ఆయుధం.  

నాకు నా ఇల్లు అందులో మనుషులు ఇష్టం. నా వీధిలో వాళ్ళు, ఊరు, మండలం, జిల్లా, రాష్ట్రం ఇలా పలు ఎల్లలు విడదీసిన ప్రతి విభజనలో ఉండే జనం అంటే సమానమైన ఇష్టం. ఎందుకంటే వాళ్ళు అందరూ మనుషులని, రూపేణా హక్కేనా నాలో ఉన్న ప్రతి అంశం వాళ్ళకి కూడా సొంతం అని నేను నమ్ముతాను కాబట్టి. ఒక దేశంలోనే ఎన్నో రాష్ట్రాలు, ఒక్కో రాష్ట్రంలో ఎన్నో జిల్లాలు, అందుట్లో మండలాలు, ఊర్లు, వీధులు, ఇళ్ళు ఉన్నప్పుడు ఒకే మానవాళిలో మనం కూడా ఉన్నాం అని, ఒకే ప్రపంచంలో ఉన్న 190 పైచిలుకు దేశాల్లో మన దేశం ఒక్కటి అని మనమేమి ప్రత్యేకం కాదని ఎందుకు అనుకోము? అనుకోనక్కర్లేదు. ఎందుకంటే మనం ప్రత్యేకమే. కానీ మనతో పాటు వాళ్ళు కూడా ప్రత్యేకమే. వాళ్ళకి కూడా దేశం దాని మీద భక్తి ఉంటాయి. ప్రపంచం అంతా రెండే రెండు నిజాల మీద నడుస్తుంది అన్నాడు ఒక సినిమా అబ్బాయి. అవే ప్రేమ మరియు స్వార్థం. ప్రేమ మాత్రమే ఉన్నప్పుడు ప్రపంచం ఒకలా ఉంటుంది. స్వార్థం వచ్చాక దేశంపై దేశం దాడికి దిగుతుంది. ఆక్రమించుకుని దోచుకుంటుంది. అదే జరిగింది దాన్నే రాజనీతి అన్నారు. దాని వల్లే అణచివేతకు ఎదురెళ్లి బానిసలు తిరుగుబాటు చేశారు. నాయకులు ఏర్పడ్డారు. స్వాతంత్య్రం కావాలి అన్నారు. త్యాగాలు చేశారు. దేశ చరిత్రలో నిలిచారు. స్వాతంత్య్రం సాధించారు. ఇది పరాయి దేశంతో పోరాడి సాధించిన స్వాతంత్య్రం.

అణచివేత, అస్పృశ్యత లాంటి దరిద్రమైన అలవాట్లన్నీ మన దేశంలో ముందు నుంచే ఉన్నా కూడా వేరే దేశం నుంచి ఎవరో దొంగలు వచ్చి అణచివేసాకే మనలో స్వాతంత్ర్య సమరయోధులు బయలు దేరారు. దానికి కారణం సమస్య యొక్క తీవ్రత. దాని వల్ల నష్టపోయిన ప్రజా సంఖ్య. 

మన దేశ సంపదైన ఒక ప్రాంతంకోసం ఇప్పుడు దేశం పక్క దేశంతో చేస్తున్న పోరాటం, మన దేశ భద్రత కోసం కొందరు తమ సాధారణ జీవితాన్ని కోల్పోయి దేశం కోసం పోరాడుతూ చేస్తున్న త్యాగం, ఇవి అవుతాయి దేశభక్తి. దేశం లోపల ఉన్న మనకి దేశభక్తి ఉంది అని చూపించటానికి ప్రతీక జెండాను మాత్రమే గౌరవించటం కాదు. దేశాన్ని గౌరవించటం. దేశాన్ని ప్రేమించటం. అంటే దేశంలోని ప్రజల్ని ప్రేమించటం. దేశంలోని ప్రజలని మాత్రమే ప్రేమించమని కాదు. మనిషిగా పుట్టిన అందరినీ ప్రేమించటం. అది నిజమైన దేశభక్తి.

ఏది ఏమైనా జెండా పండగ అంటే చిన్నప్పుడు చేసుకున్నదే. ఏడాది మొత్తం ఎదురు చూసి ఆ రోజే లడ్డు మిఠాయి తినటం, ముందు రోజు క్లాసులు లేకుండా decoration కే కేటాయించటం. మైదా పిండి తో రంగు పేపర్లు ceiling కీ గోడలకు అతికించడం. ఆటలు పాటలు పోటీల్లో గెలవటం. ఏమి తెలియకపోయినా అప్పుడే బాగా చేశాం. మొన్న ఒక ఊరిలో చూసా, దగ్గర్లో ఉన్న అన్ని schools students collaborate అయ్యి road మీద ర్యాలీ చేశారు. చిన్నప్పుడు మా elementary school వాళ్ళం పక్కనే ఉన్న UP school students తో collaborate అయిన రోజు గుర్తు వచ్చింది. ముందు సంవత్సరం academics లో 1st వచ్చిన వాళ్ళకి ప్రైజ్ లు ఇచ్చేవారు. నేను 3 years wait చేశాను ఒకవేళ నేను school 1st వస్తే నన్ను పిలిచి ఏమిస్తారా అని. నేను 10th class school 1st వచ్చినా నన్ను ఎవరూ పిలవలేదు. ప్రైజ్ ఇవ్వలేదు. కొన్ని సంవత్సాలకి తెలిసింది నాకు ఏదో ప్రైజ్ ఇచ్చారని. కానీ అది ఎవడు తన్నుకెల్లిపోయాడో ఇప్పటికీ తెలీదు. ఏమీ తెలియకపోయినా ఆ దేశభక్తిలో స్వచ్ఛత ఉండేది.

చిన్నప్పుడు దూరదర్శన్ లో వార్తలు చూసేటప్పుడు ఇండియా మ్యాప్ చూసి అదే ప్రపంచం అనుకునే వాడిని. అదే రోజుల్లో ప్రపంచపటం లో ఇండియాని చూసి shock అయ్యాను. నేను ఎంతో గొప్పగా ఇండియా ఒక్కటే ఉంటుంది అనుకుంటే దానికి మించిన పెద్ద దేశాలు ఉన్నాయి అని disappoint అయ్యాను. స్కూల్ లో ఎవరినో అడిగాను కూడా. తర్వాత realise అయ్యాను. కానీ ఈ రోజుకి కూడా realise అవ్వని వాళ్ళు ఎంతో మంది ఉన్నారు. వాళ్ళని దేశభక్తులు అని కాకుండా భక్త్స్ అని పిలుస్తున్నారు ఈ మధ్య. వాళ్ళ దృష్టిలో మనది అనే భావన మాత్రమే నిజం. ప్రపంచం మొత్తాన్ని వాళ్ళే పోషిస్తున్నట్లు ఫీల్ అవుతారు. పరాయి దేశాల్ని వారి సంస్కృతిని దూషించడం మాత్రమే వారికి ఆనందం ఇస్తుంది. అసలు మనస్సాక్షి లేని వాళ్ళు అంత మనశ్శాంతిగా ఎలా ఉండగలరు అనేది నాకు అర్థం కాదు. దేశం ఇచ్చిన కొన్ని హక్కుల్ని కూడా తప్పు పడుతూ దేశం లో ఉండాలి అంటే పరాయి దేశపు అలవాట్లని పాటించకూడదనీ అంటున్నారు. దీని వల్ల వాళ్ళకి వచ్చే నష్టం ఏమీ లేనప్పటికీ వాళ్ళ బలహీన భావోద్రేకాన్ని కొందరు స్వార్థపరులు తమ ప్రయోజనాలకి వాడుకుంటున్నారు అని తెలియని అమాయక భక్తులే కానీ నిజమైన దేశభక్తులు కాదు. వాళ్ళలో చాలా మంది proud to be indian అంటారు. కానీ దాని అర్థం కూడా పూర్తిగా తెలియదు వాళ్ళకి. వాళ్ళు ఆలోచించాల్సింది ఇండియాలో ఉన్నందుకు అందరూ గర్వంగా ఉండొచ్చు. కానీ ఇండియా కూడా వాళ్ళని మొస్తున్నందుకు గర్వంగా ఉండాలి కదా. 

75 సంవత్సరాల ముందు మన దేశానికి వచ్చిన స్వాతంత్ర్యం ఒక విజయం. విజయాన్ని సెలబ్రేట్ చేసుకోవాలి. అది ఇచ్చిన వారిని జ్ఞాపకం చేసుకోవాలి. వారి త్యాగాల్ని భావితరం పరిత్యజించకుండా కాపాడుకోవాలి. అంతే గానీ అక్కడితో అయిపోయింది అని సంబరపడిపోకూడదు. అప్పుడెప్పుడో తెల్లవాడి మీద గెలిచిన స్వాతంత్య్రం ఇప్పటికి పాతగా మారింది. తెల్లవారితే ఎన్నో విషయాల్లో ఓడిపోతూ ఉన్నాం. మరో 25 సంవత్సరాలు గడిస్తే బ్రిటిష్ పాలన లో బానిసత్వం అనుభవించిన మనుషుల ఉనికి ఎలాగూ భూమిపై ఉండదు. కానీ మనం పూర్తి స్వాతంత్య్రం తో లేమని అందరికీ తెలుసు కదా. సంకెళ్లు మారాయి కానీ బానిసత్వం కాదు. నా స్వాతంత్ర్యం దోచుకుంది మరెవరో కాదు. నువ్వే. నీ ఆలోచన విధానం. నువ్వు కోల్పోయిన నీ మంచితనం. నీలో ఏర్పడ్డ బలహీనత. మోసపోగలిగే నీ సున్నితత్వం. ఆలోచించాలని ఉన్నా ఆలోచించలేని నీ ఇంగితం. 

August 14 న పాకిస్తాన్ జెండా ఫోటో తో పాకిస్తాన్ జిందాబాద్ అని స్టేటస్ పెట్టాను. దాన్ని చూసిన 90% మంది చూసి చూడనట్టు ఉన్నారు. మిగిలిన వాళ్ళు reply ఇచ్చారు. అందులో నన్ను ఆకర్షించిన reply: చదువు ఎక్కువ అయ్యితే.. ఇలానే పనికిమాలిన ఆలోచన వస్తుంది రా. సొసైటీ లో గౌరవ హోదాలో ఉన్నందుకు..కొంతమంది కి మార్గదర్శకుడిగా ఉండాలి.. అంతేగాని.

నేను అలాగే ఉంటున్నాను అని reply ఇచ్చాను. నిజమే నేను ఎలా ఉండాలో అలాగే ఉంటున్నాను అని నా అభిప్రాయం. పైన చెప్పినట్టు గా నాకు అందరూ ఇష్టం. నేను నమ్మిన దేవుడు శత్రువును కూడా ప్రేమించమన్నాడు. నేను ఆటపట్టిచటానికి అబద్ధాలు చెప్తాను కానీ అబద్దాల మీద ఎక్కువ కాలం నిలవలేను. తెలిసిన మనిషి మీద సరదా కోసం జోకులు వేస్తా గానీ ద్రోహం చెయ్యాలి అనుకోను. ఇక విషయానికి వస్తే నా స్టేటస్ కి ఇంకా కొంతమంది నువ్వు ఇండియన్ వేనా అన్నారు, అందరూ ఇండియా flags పెడుతున్నారు ఎందుకు ఇపుడు contravarsy చేస్తావు అన్నారు. వాళ్ల ఎవరికి గుర్తు లేనిది ఏంటంటే ఇండియా కంటే ఒకరోజు ముందు పాకిస్తాన్ కి స్వాతంత్ర్యం వచ్చింది అని. మనకంటే ముందే 75 వసంతాల స్వాతంత్ర్య వేడుకల్ని చేసుకుంది. మనలాగే ఖర్చుకి వెనకాడని దేశం కాదు కాబట్టి, దాని విలువను గుర్తించారు కాబట్టి మనంతగా కాకుండా ఘనం గానే చేసుకున్నారు. నేను శుభాకాంక్షలు చెప్పాను. మనకి పరిచయం లేకపోయినా కొంతమందికి సహాయం చేస్తాం. చిన్న పిల్ల వచ్చి chocolate ఇచ్చి నా birthday అంటే God Bless You అని దీవిస్తాం. మరీ మన కంటే అమాయకులైన పాకిస్తానీ ప్రజలకు నా శుభాకాంక్షలు చెప్పటం నా తప్పు కాదు. జై హింద్ అనేది మన slogan అయితే పాకిస్తాన్ జిందాబాద్ అనేది వాళ్ల slogon. అది చెప్పటం వల్ల మన దేశం తగ్గిపోదు. పైన చెప్పినట్టు నాకు మనుషులు అంటే ప్రేమ. పాకిస్తాన్ ను పొగిడితే దేశ ద్రోహం కాదు, తిడితే దేశభక్తి కాదు అని భక్తులు అందరూ తెలుసుకోవాలి. 

ఒక మిత్రుడు నాతో చెప్పాడు: యుద్ధం నాయకుల మధ్య కానీ ప్రజల మధ్య కాదు అని. యుద్ధం నాయకుల మధ్య మాత్రమే కాదు నాయకులు మనతో చేసేది కూడా యుద్దమే. ఈ ఒక్క ముక్క పక్కాగా అర్థం చేసుకుంటే తెలుస్తుంది. సంకెళ్లు ఎవరు వేశారో.

-eckce