భయపడుతూ చేసే తప్పుకే పెద్ద శిక్ష ఉంటుంది.

B046/Mistake/223 dated at PMLanka the 16.07.T23

అందరూ చెప్పేదే. మనిషి అన్నాక తప్పులు చేయకుండా ఉండడు. కానీ ఎంతమంది చేసిన ప్రతి తప్పుకి పశ్చాత్తాపం పడుతున్నారు? ఎంతమంది చేసిన తప్పులకి ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకుంటున్నారు? తప్పు, పశ్చాత్తాపం, ప్రాయశ్చిత్తం. వీటికి అర్థం కూడా మనలో కొందరికి సరిగా తెలియదు. నా జీవితం లో నేను చదివి విని తెలుసుకున్న మరియు జీవితం నాకు నేర్పిన ఎన్నో పాఠాలు నాకు ఇలాంటి వాటిలో అవగాహన కలగచేసాయి. అందరికీ ఇదే అభిప్రాయం ఉండాలి అని నేను అనుకోవటం లేదు. తప్పు అనేది పెద్ద సబ్జెక్ట్. ఎందుకంటే అది తప్పా కాదా అని తీర్పు తీర్చే వారి దృష్టికి దాని ఫలితం ఆధారపడుతుంది. కానీ ఏ తప్పుకి అయినా ఇద్దరు తోడి కోడళ్ళు ఉంటారు. ఒకటి పశ్చాత్తాపం ఇంకొకటి ప్రాయశ్చిత్తం.

పశ్చాత్తాపం అంటే తప్పు చేశాను అనే అపరాధ భావం. అంటే చేసిన తప్పుని ఒప్పుకుని ఇలా చేసి ఉండకూడదు అనిపించే ఒక guilty feeling. ఇంకొక బాషలో అయితే regret అంటారు. అదే ప్రాయశ్చిత్తం అంటే చేసిన తప్పుకి మనం చెల్లించాల్సిన అపరాధ రుసుము. Compensation అన్నమాట. ఇది స్వతహాగా చేస్తే compensation, బలవంతంగా చేస్తే punishment. అదేనండి *శిక్ష*. 

నేను విన్న ఒక ఉదాహరణను ఇలా వివరిస్తే: train లో chain లాగినప్పుడో మరేదైనా తప్పు చేసినప్పుడో ప్రభుత్వం చేసుకున్న కొన్ని acts (చట్టాలు) ప్రకారం ఇలా శిక్షలు వేస్తారు. 500 రూపాయలు జరిమానా మరియు/లేదా ఒకరోజు remand. Indian Penal Code, Criminal Procedural Code లాంటి చట్టాలలో పూర్తి వివరణ ఉంటుంది ఏ తప్పుకి ఎలాంటి శిక్షలు ఉంటాయి అనేది. చాలా శిక్షల్లో జరిమానా లేదా జైలు అని ఉంటుంది. తప్పు తీవ్రతను బట్టి రెండూ ఉంటాయి. 

Chain లాగిన విషయం లో chain లాగటం అనేది ఒక తప్పు. అది తప్పు అని railway వాళ్ళు శాసనాల గ్రంధం లో రాశారు. ఆ తప్పుకి శిక్ష ఏంటో కూడా రాశారు. ఆ శిక్షలో రెండు భాగాలు ఉన్నాయి. ఒకటి జరిమానా, ఒకటి జైలు. మొదటిది compensation. అంటే ప్రాయశ్చిత్తం. రెండోది regret. అంటే పశ్చాత్తాపం. Chain లాగిన వాడికి అపరాధ భావం ఉందో లేదో మనకి తెలియదు గానీ వాడికి ఆ భావం కలిగించటానికి మళ్ళీ అలాంటి తప్పు చేయకుండా ఉండటానికి ఈ ఖైదు. ఇపుడు chain లాగే తప్పులో చూపించిన శిక్షలు కేవలం ఉదాహరణ కోసం మాత్రమే చెప్పాను. ఒక తప్పుకి శిక్షలో భాగం గా రెండూ (regret and compensation) ఉంటాయి అని చెప్పటమే నా ఉద్దేశం. 

తప్పు అనేది పెద్ద సబ్జెక్ట్ అని నేను చెప్పటానికి కారణం ఏమిటి అంటే అందరూ ఈ విషయం లో ఎంతో అమాయకులుగా ఉన్నారు. ఒకప్పుడు నేను కూడా అలాగే ఉన్నాను. ఎంతో మంది అలాగే తనువు చాలించారు. కొందరిలో అయినా మేల్కొలుపు కలిగించటం నా నైతికత అని భావిస్తున్నాను. 

తప్పు విషయంలో అందరూ చేసే తప్పు ఏమిటి అంటే తప్పుని కొలవటం. వారు చేసే తప్పుని చిన్న తప్పు పెద్ద తప్పు అని వేరు చేయటం. జనాలు వారికి తెలియకుండా నే తప్పుని రెండు వేరు వేరు కొలబద్ద లతో కొలుస్తున్నారు. ఒకటి తప్పు చేశాక దాని వల్ల కలిగే నష్టం యొక్క తీవ్రత ను బట్టి. రెండోది తప్పు చేశాక దానికి అనుభవించే శిక్ష యొక్క ప్రభావాన్ని బట్టి. ఇది చాలా తప్పు. ఎందుకు అంటే ఒక తప్పు యొక్క తీవ్రతను ఎవరూ సరిగా అంచనా వేయలేరు. వారి పంచన ఉన్నంత వరకే అంచనా వేయగలరు. ఆ అంచులు దాటిన తర్వాత ఎంత పెద్ద ప్రమాదం జరిగేదో తెలియదు కదా. అబద్దం ఆడటం వల్ల కోర్టులో పెద్దగా శిక్ష వెయ్యరు. అలాగని అబద్దం వల్ల అనర్ధాలు జరగటం లేదా? అతి చిన్నది అనిపించే అది భయంకరమైన తప్పు అబద్దమే. దానికి ఎంతో పెద్ద ప్రమాదాన్ని తాత్కాలికంగా నిలిపి వేసే శక్తి, అలాగే పెను ప్రమాదాలు తెచ్చిపెట్టే కత్తి ఉంది. 

కాబట్టి తప్పుని తప్పుడు కొలమానంతో తిప్పి చూసి దాని తోడికోడళ్ళ తగాదాల్లో తల దూర్చకండి. తద్వారా తిప్పలు పడకండి. 

మొదట్లో ఒక మాట అన్నాను. తప్పు అనేది దాన్ని judge చేసే వారి opinion బట్టి decide చేస్తారు అని. 

తప్పుని జడ్జ్ చేసేది ముగ్గురు ప్రధాన న్యాయూర్తులు. వారు ముగ్గురు పరస్పరం విరుద్ధమైన అభిప్రాయాలు కలిగిన వారు. కానీ కొన్నిటిలో భిన్నత్వంలో ఏకత్వాన్ని చాటుతారు.

ఒకరు మనిషి.

రెండు చట్టం.

మూడు దేవుడు. 

మనిషి తప్పును పొరపాటు అంటాడు.

చట్టం తప్పుని నేరం అంటుంది.

దేవుడు తప్పుని పాపం అంటాడు.

మనిషి కంటే చట్టం, చట్టం కంటే దేవుడు అధిక సార్వభౌముడు అనేది ఆస్తికులు అందరూ ఒప్పుకోవాలి. నాస్తికులు కూడా నమ్మాలి. 

ముందు గా చెప్పినట్టు నేను చేసేది చిన్న తప్పే గా అనుకుంటూ అపరిచితుడు చెప్పినట్టు అందరూ మెగా తప్పులే చేస్తాం. కానీ చేసిన తప్పుకి శిక్ష అనుభవిస్తున్నామా లేదా? పోనీ శిక్షకు సిద్దంగా ఉన్నామా? శిక్షకు సిద్దంగా లేని పక్షంలో మనపై మోపబడిన తప్పుని మనం తప్పించుకోవాలి. దానికోసం మరో తప్పు చేయమని కాదు. ఇక్కడే అసలైన అందరూ మొహమాటం కొద్ది మాటి మాటికి వాడే పదం గుర్తు వస్తుంది. అదే క్షమాపణ. ఉచితంగా మన తప్పు నుంచి తప్పించుకునే మార్గం ఇది. కానీ ఇది నిజంగా జరగాలి అంటే శిక్ష పడినంత పనే జరగాలి. మనం మనస్పూర్తిగా క్షమాపణ అడగాలి. భయపడుతూ కాదు బాధ పడుతూ. ఎంత పెద్ద తప్పు చేశానో అని వివరించాలి. ముఖ్యంగా ఇంకెప్పుడు ఇలా తప్పు చెయ్యను అని ప్రమాణం చెయ్యాలి. దానికోసం స్వీయ ఒప్పందం చేసుకోవాలి. ఇది పాపం విషయంలో దేవుడి దగ్గర చేసే పవిత్రమైన పని. అలా అందరూ చేయగలగాలి. మనిషి దగ్గర కూడా చేస్తే మంచిది. 

నేను మొదట నుంచి చెప్పేది ఇదే. ఇలా ఎంతమంది చేస్తారు? నేను చెయ్యాలి అనుకుని సగం వరకు చేస్తాను. సగం మాత్రం నాకు పడ్డ శిక్షలకు, నేను పడుతున్న బాధలకు నేను ఎప్పుడు చేసిన తప్పులు కారణం అయ్యి ఉంటాయి అని వెతుక్కుంటూ ఉంటాను. నేను దేవుడే సార్వభౌముడు అని నమ్ముతాను కాబట్టి ఇంత సైద్ధాంతికత అంకురించి ఉంటాను. తప్పు అనే సబ్జెక్ట్ లో నా శాసనాల గ్రంథంలో ఉన్నత ప్రమాణాలు ఉంటాయి. అందుకే నేను చేసిన ప్రతి తప్పుకి జవాబుదరీతనం చూపించే ప్రయత్నం చేస్తాను. కానీ తప్పులు చేయటం పూర్తిగా మానలేను. కానీ ప్రతి తప్పుకి పశ్చాత్తాపం, ప్రాయశ్చిత్తం, శిక్ష, క్షమాపణ లాంటి మసాలాలు దట్టిస్తాను. అలా చేయని చాలా మంది ఇలా అంటుంటారు: నాకు తెలిసి నేను ఎవరికీ ఏ అన్యాయం చెయ్యలేదు కదా, నాకే ఎందుకు ఇన్ని కష్టాలు అని. దేవుడు నన్ను చిన్న చూపు చూసాడు అని. అలా బాధ పడే వారిని చూసి నాకు చాలా బాధ వేస్తుంది. అరెరే ఏంటి ఇంత అమాయకంగా ఉన్నారు. ఇప్పటి వరకు ఎన్నో తప్పులు కూడా ఏం తప్పు చేయలేదనీ అబద్ద సాక్ష్యం చెప్తున్నారే. వీరు చేసే తప్పులన్నిటిలో ఇంకో తప్పు చేరుతుందే అని. అదే దైవ దూషణ. 

ఎందుకంటే మన జీవిత రూపకర్త ఆ సృష్టికర్త. ఆయన మనకోసం నిర్ణయించిన మార్గం లో మనం నడవలేదంటే మనం తప్పు చేసినట్టే. అప్పుడు మనం మసాలాలు దట్టించాలి లేదా ఖర్మ అనుభవించాలి. 

ఇక్కడ ఒక సందేహం రావాలి. ఎంతో మంది లోకం లో చిన్న తప్పులు అనబడే అబద్ధాలు, దొంగతనాలు చేస్తూ హాయిగా, ఓ మాదిరి తప్పులు అనబడే మోసాలు, ద్రోహులు చేస్తూ ఆస్తిపరులై ఆనందంగా, పెద్ద తప్పులు అనబడే మాన భంగాలు, హత్యలు చేస్తూ దర్జాగా ఉన్నారు. వారికి లేవా శిక్షలు అని. లేవు. నిజమే. వారికి శిక్షలు లేవు. ఎందుకంటే వారి దృష్టిలో అవి తప్పులు కాదు. వారి హక్కులు. కోడిని కోసాక ముసల్మాన్ జపా చేస్తాడు. అది అతని దృష్టిలో తెలిసి చేసిన తప్పు కాబట్టి క్షమాపణ కోరాడు. కానీ మనుషుల్ని చంపే హంతకుడు విచక్షణ కోల్పోయి ఉంటాడు. వాడికి శిక్ష పడుతుంది అని తెలిసినా దానికి భయపడడు. అది అప్పుడు అవసరం గా భావించే ఒక ఆవేదన అతడితో అలా చేయిస్తుంది. మాన భంగం చేయటం తప్పు అని తెలిసినా వాడి కామం వాడి కళ్ళు మూయిస్తుంది. ఇలా చేసిన వారు పశ్చాత్తాపం చెందలేదు అంటే వారికి అది తప్పు అనే భావన లేదు. అలాంటి వారికి భూమిపై శిక్ష లేదు. వారిని చూసి మనం జాలి పడాలి గానీ అనుకరణ అనుసరణ చేయకూడదు. నిజానికి భయపడుతూ చేసే తప్పుకే పెద్ద శిక్ష ఉంటుంది.

ప్రతి తప్పుని శ్రద్ద పెట్టి పట్టించుకోండి. తప్పులు చేయటం తగ్గించండి. తప్పుల్ని చిన్న పెద్ద అని కొలవకండి. తప్పు is తప్పు. అంతకు ముందే అసలు మీ తప్పులు ఏంటో తెలుసుకోండి. మసాలాలు దట్టించండి. జవాబుదారీతనం మంచి అలవాటు. చేసుకోండి.  

 

ముఖ్య గమనిక: సదరు సలహాలు జన హితార్థం జారీ

-eckce